In door de voordeur, uit door de voordeur. Met deze uitspraak als leidraad worden de meeste overledenen uitgedragen*. Uitdragen door de voordeur; het heeft iets plechtigs. Zoals vroeger. Alleen met rouw en trouw werd de voordeur gebruikt.
Gelukkig gaat dit nu ook zo in de meeste verzorgings- en verpleeghuizen. Maar dit was niet altijd zo. Ik herinner me een speciale lift voor goederen, waar ook de kist, mèt de overledene, in moest. En nog onlangs gebeurde het me dat ik te horen kreeg dat de overledene voor 8.30 uur uitgedragen moest worden. Omdat het anders “te confronterend is voor de bewoners”.
Maar meestal staat personeel in de hal van het verpleeghuis in een respectvolle erehaag. Van de week was ik weer in Maartenshof, hier in Groningen. Daar wordt in de hal -waar ook het restaurant is- door de receptiemedewerker aandacht voor het uitdragen gevraagd door op een gong te slaan. Dan wordt het stil, mensen die dat kunnen gaan staan en in die stilte loopt de familie achter de kist aan naar de voordeur. Ik vind dat mooi.
* Hoewel het in sommige huizen soms niet anders kan dan uit te dragen via de achterdeur, de garage, de schuifpui en brandgang of zelfs door eerst een raam uit de sponning te halen.