Column voor het Harener Weekblad:
Een begrafenis waar niet wordt gesproken kan, dankzij de muziek, heel luidruchtig zijn. En toch een heel goed beeld geven van de overledene. Als kind dacht ik dat er op een uitvaart in stilte niet gesproken werd. En dat bij een crematie in besloten kring iedereen ook in een kring stond…
Wat men feitelijk met dat laatste zegt is dat niet iedereen uitgenodigd wordt die de overledene heeft gekend. De achterliggende gedachten kunnen heel divers zijn. Soms ligt hieraan een soort bescheidenheid ten grondslag; zo wilde mijn moeder niet dat haar neven en nichten zouden worden uitgenodigd: “Ze hebben het al zo druk, die hoeven niet allemaal voor mij te komen.” Waarbij wel moet worden bedacht dat mensen zo ook de mogelijkheid wordt onthouden om hun medeleven te betonen of de nabestaanden te troosten.
Wanneer u meer wil weten kunt u mij gerust bellen.
