Ik ben, denk ik, een uitvaartondernemer die niet te spiritueel is ingesteld en die een voorkeur heeft om met beide benen op de grond te staan. Maar o wat kan ik genieten van verhalen waarin toeval of, of ??? een rol speelt.
Bijvoorbeeld het verhaal over moeder die zo van roodborstjes hield en waar een roodborstje voor het raam zat vanaf het moment van haar overlijden. Bijvoorbeeld bij de uitvaart van een jongen van begin twintig. In de aula werd gememoreerd dat hij altijd een dondersteen was geweest. Staan we aan het graf en dan is er toch ineens een harde donderknal…
Het volgend voorbeeld heeft niet zo zeer met mijn werk als uitvaartondernemer te maken, maar alles met de voorliefde van mijn man voor genealogisch onderzoek. Onze oudste dochter, geboren 1993, heet Eza, vernoemd naar mijn Groningse lievelingstante. Vernoemd ver voordat er sprake was van onze verhuizing naar Groningen. Twee jaar later moet er weer een naam worden gekozen. Dat blijkt moeilijker, maar gelukkig zie ik in een huis waar ik logeer op een deur de naam Aafke staan. Krachtig en oud-Hollands, dat is wat we willen.
Jaren later onderzoekt mijn man van welke kant de naam Eza bij mijn tante in de familie zit. Dat zoeken is dankzij het internet een stuk gemakkelijker geworden. Zo ontdekt hij dat de oma van mijn tante Eza ook Eza heette. Ze ligt begraven op de Zuiderbegraafplaats, hier in Stad. En wat wonderlijker is, in het graf ligt ook haar twee jaar jongere zus begraven. En die heet? Juist: Aafke.